Studie naar hetzelfde beeld en de kracht van herhaling en automatische verandering ervan. De uitdaging die ik mijzelf stel is één beeld steeds te herhalen, totdat de juiste spanning is bereikt. Ik wil het moment van extase vangen. Kan dit? Of bestaat dit moment uit verschillende beelden? Is een moment niet in één ultiem beeld te vangen?
De afbeelding die ik gebruik is een detail uit een fotocollage van Dalí – ‘Het fenomeen van de extase’. Een kleine afbeelding die ik tegenkwam op internet. Het toont een verzameling van vrouwen; ik herken beelden uit de Hysterie-studies.
Gevaar van het herhalen is dat je niet meer ziet, niet meer echt kijkt, en dus vanuit je geheugen gaat werken. Je tekent al snel vanuit wat je denkt te zien. De eerder gemaakte afbeeldingen stop ik in een la, zodat ze even weg zijn. Ik gebruik een raster, zodat de werken wel dezelfde grootte en verhouding hebben. Is de tekening af dan ga ik door naar de volgende. Wanneer is het beeld precies goed, zodat het de juiste spanning uitstraalt? De herhaling zorgt ervoor dat ik een overzicht krijg en zo meer inzicht. Het interessante is dat er steeds minimale veranderingen in de afbeeldingen optreden, die grote impact hebben op de beleving van het beeld.
Ik heb wel besloten het formaat aan te passen. Ga op kleiner formaat verder, want hoewel er op groter formaat meer ruimte is voor detail kost het me teveel tijd. Twijfel nog of ik niet op fotografie over moet gaan. Snellere manier om een reeks beelden te schieten en zo een beweging vast te leggen en heel precies, maar wil het tekenen nog niet loslaten. De handeling op zich heeft iets meditatiefs en gaan puur over het reproduceren van één beeld. Het zijn misschien nog twee onderwerpen in één.
Boukje van Iperen | Studie – The moment you fall into ecstasy